ماده 1 هر یک از جرائم مصرح در ماده (۲) این
قانون چنانچه با انگیزه اصلاح امور کشور علیه مدیریت و نهادهای
سیاسی یا سیاستهای داخلی یا خارجی کشور ارتکاب یابد، بدون آنکه مرتکب قصد ضربهزدن به اصل نظام را داشته باشد جرم سیاسی محسوب میشود. ماده ۲ جرائم زیر در صورت انطباق با شرایط مقرر در ماده(۱) این قانون جرم سیاسی محسوب میشوند. الف ـ توهین یا افتراء به رؤسای سه قوه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، معاونان رئیسجمهور، وزرا، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان و اعضای شورای نگهبان به واسطه مسؤولیت آنان ب ـ توهین به رئیس یا نماینده سیاسی کشور خارجی که در قلمرو جمهوری اسلامی ایران وارد شده است با رعایت مفاد ماده (۵۱۷) قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات پ ـ جرائم مندرج در بندهای(د) و (هـ) ماده(۱۶) قانون فعالیت احزاب، جمعیتها، انجمنهای سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناختهشده
مصوب ۷/۶/۱۳۶۰ ت ـ جرائم مقرر در قوانین انتخابات خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا به استثنای مجریان و ناظران انتخابات ث ـ نشر اکاذیب ماده ۳ مباشرت، مشارکت، معاونت و شروع به جرائم زیر جرم سیاسی محسوب نمیشود: الف ـ جرائم مستوجب حدود، قصاص و دیات ب ـ سوءقصد به مقامات داخلی و خارجی پ ـ آدمربایی و گروگانگیری ت ـ بمبگذاری و تهدید به جداسازی یارانهها در دعوای ترک انفاق زوجه یا فرزند، مغایر قانون است...
ادامه مطلبما را در سایت جداسازی یارانهها در دعوای ترک انفاق زوجه یا فرزند، مغایر قانون است دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : daftarevekalatiran بازدید : 60 تاريخ : شنبه 2 دی 1396 ساعت: 1:42